Het liefst wil je je kinderen laten geloven dat mensen pas heel oud dood gaan na een mooi, compleet leven. Zoals ik aan mijn dochters kon vertellen dat mijn opa, hun tiktakopa, na een mooi leven op 90 jarige leeftijd was overleden.
De realiteit is helaas ook wel eens anders.
Wat ik inmiddels ook weet is dat we onze kinderen niet kunnen en hoeven te beschermen tegen die realiteit. Hoe graag we dat ook diep van binnen willen.
Het belangrijkste is dat al hun gevoelens er mogen zijn en ze tijd krijgen om deze te verwerken. Dat je blijft luisteren naar hun vragen en ze zo eerlijk mogelijk beantwoordt, hoe moeilijk dat soms ook is. “Ik weet het niet, maar je mag boos/verdrietig/bang zijn.” Is ook een eerlijk antwoord.
Samen troost vinden
Wanneer je om de vragen heen draait gaat het een eigen leven leiden in het hoofd van je kind. Nemen de zorgen juist toe. Wees niet bang om te veel te zeggen of te eerlijk te zijn. Je kind filtert er uit wat hij/zij aan kan aan informatie en geeft dit voor zichzelf een plekje.
Ik vergelijk het graag met mijn relatie met God. In tijden van verdriet en verlies hoop ik in mijn geloof troost te vinden, maar ik verwacht geen kant en klare antwoorden op mijn vragen.
Je kind verwacht dit ook niet van jou, maar wil wel bij en samen met jou die troost vinden.
Op een wolk of een vlinder
Beantwoordt niet alleen vragen, maar stel ze zelf ook. Vraag je kind wat het van jou nodig heeft of wat hij of zij zelf denkt/voelt/vindt. Je zult positief verrast zijn door zijn of haar vindingrijkheid en veerkracht.
Zo kijkt onze oom volgens mijn jongste dochter sinds twee jaar mee vanaf een wolk. Volgens onze oudste is hij juist in haar hart, want daar is God ook en oom is nu bij God. Onze gezinstherapeut die plots overleed is in elke vlinder die de meisjes zien. We hebben het nu niet meer over vlinders, maar over Karins en dit is goed. Die beeldende gedachten geven hen namelijk troost en ons dus ook.
Op welke manier praat jij met je kind over dood gaan en verdriet?
Deze blog schreef ik oorspronkelijk voor het platform www.mijnkerk.nl. Maar zeker nu in deze tijd met corona, is verdriet, ziekte en verlies actueler dan ooit. Kinderen lopen met veel vragen rond. Het is goed om stil te staan bij die vragen. Ook voor jezelf.
Wees je bewust van de veerkracht van je kind. Van het vermogen om met moeilijke vragen om te gaan. Zolang je kind maar het gevoel heeft dat het bij iemand terecht kan met zijn of haar vragen. De antwoorden komen dan vanzelf.
0 Reacties