“Volgens mij was daar mijn duplo-poppetje.” Deze zin klinkt zo nu en dan in huize van den Bos. Met verbaal sterke dochters lopen de discussies en frustraties met regelmaat hoog op. Nu we rond de feestdagen zitten is dat nog eens extra het geval.
Duplo-poppetje?
Onze oudste kon soms zo boos worden dat wij ons geen raad meer wisten. We hebben hulp gezocht bij een kindercoach. Want de gedachte dat je het als ouders helemaal zelf moet kunnen, hebben wij gelukkig al snel losgelaten.
Ik heb gestudeerd voor pedagogisch hulpverlener, weet het nodige van opvoeding en ontwikkeling van kinderen, geef geregeld advies aan de moeders die ik coach. Maar…. je eigen kind helpen opgroeien blijft ook met die kennis een ware zoektocht.
Een verademing om je zorgen te delen.
Onze coach liet ons kennismaken met ons eigen kleine duplo-poppetje: je eigen gekwetste of boze ik dat naar boven komt in strijd en ruzie met je kind.
Voor je het weet sta je lijnrecht tegenover je kind, net zo hard terug te schreeuwen of stampvoeten. Best lekker op z’n tijd, maar niet constructief.
Wat werkt dan wel?
Achterhaal het echte probleem.
Het scheuren van een sticker. De verkeerde kleur beker. Dat zoekgeraakte legopoppetje, terwijl er nog 100 andere liggen. Vaak ontploft een kind om voor jou iets onbenulligs. Dit kan bij jou flink wat frustratie opwekken (je kleine duplo-poppetje wil dan graag het woord).
Maar, het gaat bijna nooit alleen over die sticker, beker, poppetje.
Wat dan wel?
- Vaak is daarvoor al iets gebeurd wat je kind moeilijk vond en de frustratie stapelt zich op.
- Je kind maakt zich ergens zorgen over en is dat flink aan het opkroppen. De sticker, beker oid, is dan de trigger die de vulkaan doet barsten.
- Je kunt associeert het voorval met iets uit het verleden en koppeld daar een emotie aan vast.
Als je op dat moment de emotie van je kind erkent, kun jij zelf makkelijker uit de frustratie stappen. Wanneer je vervolgens doorvraagt naar de echte reden van zijn boosheid, kan je kind zijn ei kwijt en zakt de boosheid vaak ook vanzelf.
Is dat niet het geval?
Ook geen man (of vrouw) overboord. Ga eens bij jezelf na wat er gebeurt als je zelf ergens boos over bent. Lukt het je dan om 1,2,3 om te draaien naar blij? Vaak is het antwoord nee.
Waarom verlang je dat dan wel van je kind? Laat het op een veilige manier uitrazen en ga daarna pas het gesprek aan. Als dat dan nog nodig is ;-).
Bedenk samen met je kind wat werkt: Bijv. stampen, trampoline springen, boksen tegen een kussen, krassen op papier.
Het geeft niet alleen je kind de tijd om rustig te worden. Jij kunt in de tussentijd ook een paar keer diep in en uit ademen.
Waar heb jij vaak strijd om met je kind?
En herken jij dan jouw eigen duplo poppetje? Ga het eens ontdekken ;-).
Doe dit dan wel zonder oordeel naar jezelf toe. Je bent mens, je hebt gevoelens en die mogen er zijn net zoals de gevoelens van je kind.
Nog 1 laatste tip wat jij kunt doen op het moment dat jouw duplo poppetje naar voren stapt:
- Accepteer het
- Haal een paar keer diep adem om voor jezelf een pauze in te lassen
- Benoem je gevoel of frustratie: He, mama voelt zich ook heel boos van binnen nu, dit werkt niet dus ik doe even een stapje terug om rustig te worden.
Lijkt het je fijn om jouw opvoed struggles eens te delen met andere moeders?
Word dan lid van het MAMAZ membership. De plek waar je kunt ontdekken dat je niet de enige moeder bent die verlangt, huilt, scheldt, schuldig voelt, droomt, verwondert en dat alles tegelijk.
Hoe ziet jouw duplo-poppetje er uit?
0 Reacties