Ik had echt het voornemen om nog voor de eerste verjaardag van onze jongste de muur te voorzien van een mooie gezinsfoto. Tja, die eerste verjaardag is inmiddels gevierd, de muur nog leeg. Het zelfde geldt voor de fotoboeken. Inmiddels loop ik 6 jaar achter. Ik durf het bijna niet te zeggen.. Maar het is zo.
Ik had bedacht dat fotoboeken maken een mooi klusje zou zijn als ik tonnetje rond zat te wachten op nummer 3. Niet kunnen voorspellen dat ik op dat moment geen fotoboeken aan het ontwerpen was, maar les aan het geven aan onze oudste twee dochters. Dag voornemen, hallo mama-juf 🤨.
Waarom vind ik het zo belangrijk?
Toen ik op mijn 21e het huis uit ging kreeg ik een doos vol fotoboeken mee. Vanaf mijn geboorte tot dan toe had mijn moeder fotoboeken bijgehouden. Ik zie die fotoboeken echt als een mooie herinnering, mijn leven in beeld. Van de leuke momenten, tot aan de ingrijpende gebeurtenissen zoals foto’s van mijn revalidatie toen ik 14 jaar was.
Ik heb ze er laatst nog bij gepakt toen mijn dochters meer wilden weten over die tijd dat hun mama opnieuw leerde lopen.
Foto’s vertellen een verhaal
Foto’s zijn in mijn ogen niet zomaar wat leuke kiekjes. Nee, goede foto’s vertellen een verhaal. Nu we bezig zijn met trauma therapie van onze middelste werd er ook gevraagd of we foto’s hebben van de onderzoeken en ziekenhuisopnames. Dit kan helpen bij de verwerking. We hebben een aantal foto’s, maar ik zou nu willen dat we er veel meer gemaakt hadden.
Herinneringen
Herinneringen in beeld. Dat is wat het voor mij betekent. En ook ik wil dus graag wanneer mijn kinderen ooit het huis uit gaan een hele stapel fotoboeken kunnen meegeven.
Maar de laatste tijd raakte ik al bijna in paniek bij het idee dat ik zoveel jaar achter loop en zoveel foto’s heb om digitaal uit te zoeken. Help! Want voor ieder kind, voor ieder jaar een boek en dan ook nog een gezinsboek en…. Tja, je begrijpt het al, iedere keer dat ik een poging wilde doen om te beginnen, haakte ik af met een goede smoes in mijn hoofd.
Toen onze jongste 1 werd gingen we weer wat babyfoto’s bekijken en vroeg middelste dochter ook naar haar foto’s. Uhm…..
Nieuw doel
Ik heb mijzelf een nieuw doel gestelt: Voor de 7e verjaardag van onze middelste heb ik in ieder geval haar baby jaar in een fotoboek zitten en ook dat van onze jongste. Dit betekent nog 3 maanden de tijd 😅.
Om mijzelf niet helemaal gek te maken heb ik een nieuwe strategie bedacht. Ik maak van elk jaar een fotoboek en dit laat ik dan een x-aantal keer afdrukken, net naar gelang het aantal kinderen we toen hadden. Die paar kiekjes van dat zelfdzame uitje samen van ons als geliefden kunnen de kinderen later vast ook wel waarderen ;-).
En dan die lege muur..
Die is nog altijd leeg, wachtend op de foto’s van de laatste fotoshoot. In de tussentijd heb ik wel gezorgd voor wat mooie gezinskiekjes van ons nieuwe gezin van 5.
Bij de Fotofabriek heb ik een aantal foto’s laten afdrukken op zogeheten retro-prints. Op die manier hebben we toch al wat mooie kiekjes van ons gezin van 5 in huis.
Zorg dat je er bij bent
Is deze fotoboeken stress herkenbaar voor je? Een tip; maak het jezelf vooral zo makkelijk mogelijk en… houd het bij. Is dit niet gelukt? Wees dan niet te streng voor jezelf en stel jezelf een deadline. Wat ook helpt? Je gezin er in meenemen dat je het belangrijk vindt om die fotoboeken te maken en hier ook tijd voor vrij te maken.
En tot slot, misschien nog wel de belangrijkste tip van allemaal: Zorg er voor dat je als vader of moeder zelf ook genoeg op de foto’s staat. Maak jij altijd de foto’s thuis? Laat je partner eens de foto’s maken of boek een fotoshoot. Zo hebben wij tegenwoordig onze “huisfotograaf” Koester Fotografie die alle foto’s maakt voor in het mamaz magazine. Goed voor mijn bedrijf en zo mooi voor ons gezin.
Het is voor later zo belangrijk dat jij er ook bij staat. En je weet per slot van rekening nooit wanneer dat later is.
Maak dus mooie herinneringen en leg ze vast!
0 Reacties